بررسی دینکرد ششم

مطالب دینکرد گرچه اساساً مبتنی بر آثار زبانی و فرهنگی ایران باستان به ویژه منابع بازمانده از دورۀ ساسانی است؛ اما تدوین نهایی آن در سدۀ سوم هجری روی داده است و این زمانی است که به سبب تسلط دین جدید و تضعیف زردشتی و درهم‌شکستن نهادهای دولتی و رسمی مرتبط با آن، خط زبان فارسی میانه که بازتاب‌دهندۀ این فرهنگ بود، در زیر تسلط زبان دری و خطی که ابهام‌ها و دشواری‌های خط فارسی میانه را نداشت، کاربرد و اهمیت خود را از دست داده بود؛ از این رو موبدان دانشمند زردشتی بر آن شدند تا به منظور دفاع از دین و تعلیم آموزه‌های آن و حفظ سنت‌ها و احکام دین، خط و زبان اصلی خود را که نمودار هویت آنان بود، نگهدارند و از همین رو است که همۀ آثار بازمانده به زبان فارسی میانه در این سده نوشته شده که مطالب آن مبتنی بر آثار مکتوب و احتمالاً شفاهی بازمانده از دورۀ ساسانی بوده و دینکرد مهم‌ترین آنها است.