آن شب در دوحه

فضای خالی جلوی مهدی زیاد بود .یاد گل مهدوی‌کیا به امریکا افتادم. همان فضای خالی جلوی طارمی بود. من باز از بالای پله به سمت پایین دویدم بلند فریاد زدم: «مهدی بیا! بیا مهدی!» من هم با او به سمت زمین و دروازه ولز می‌دویدم؛ او از جلو، من از پشت. بده این ور مهدی! بزن دومی رو! توپ رسید به رامین رضاییان و یک چیپ. رسیدم به پایین پله‌ها؛ «گُل.» کلاه پلیس قطری را از سرش برداشتم و سرش را بوسیدم. دیگر هیچ چیز حالی‌ام نبود. فقط داشتم داد می‌زدم: «گرت بیل کجاست؟ گرت بیل کجاست؟»