دنیای سیاوش

کمال‏ گرا اما آسیب پذیر…

همه ما با خانواده‏ هایى با ظاهرِ کامل یا به اصطلاح کمال‏گرا برخورد داشته‏ ایم. خانواده ‏اى به شکل همه چیز تمام که والدِ آنها سختگیرى و کنترل کردن را به حد اعلى رسانده است. از نگاه بیرونى همه چیز خوب و عالى به نظر مى‏ رسد و تک تک افراد در آن خانه توضیح و دلیلى براى خوشحالى و موفقیت دارند – حتى چند عنوانِ دهان پُرکن نیز براى بچه ‏ها و والدین وجود دارد!

به قول روانشناسان در چنین مواردى، فارغ از ظاهر گل و بلبل، والد اصلى فقط توجه به ویترین بیرونى دارد که همه چیز خوب و حتى عالى به نظر برسد. کسى که از خودشیفتگى چیزى کم ندارد و حتى فرزندان و همسر خود را به دلیل وجود چنین محیطى (حتى اگر واقعى نباشد) مدیون و وامدار خود مى‏ داند. همه تا زمانى که به انفجار برسند – اگر برسند – با آنچه بزرگترِ خانواده تظاهر مى‏ کند، همراهى مى‏ کنند و همواره ترس از عدم موفقیت دارند، چون در این خانواده باید هر کس به بهترین وضعیت خود برسد (یا تظاهر به رسیدن کند).