نقطه ی ضعف

ساماراکیس از روشنفکران آزاداندیش یونان است و در آثارش سخت بر اضطراب و پوچی حاکم بر دنیای امروز، انزوا و تنهایی انسان، خشونت و خودکامگی صاحبان قدرت می‌تازد. نقطه‌ی ضعف پنجمین رمان ساماراکیس است و، به باور یکی از منتقدان، در رده‌ی بزرگ‌ترین آثار کافکا، اورول و کویستلر قرار دارد. این رمان در عین این که یک رمان سیاسی و پلیسی است، یک رمان متافیزیکی، مانند ادیپ شهریار و جنایت و مکافات هم هست: مردی بی‌هویت در کشوری بی‌هویت.... نقطه‌ی ضعف بی‌آن که آشفته و درهم برهم باشد، سرشار از پیچیدگی است، و در آن از فرم و تکنیک جدیدترین هنرهای معاصر استفاده شده است: شکستگی و پراکندگی نقاشی کوبیستی، راز و رمز فیلم‌های آلن رنه، قطع زمان حال و برگشت به گذشته و تداخل نقش شخصیت‌های فیلم‌های برگمان، دلهره و وحشت فیلم‌های هیچکاک، تعهد در قبال آن‌چه اصالت دارد و برحق است در آثار سارتر، طغیان سیزیف‌وار کامو، مکالمه‌ی ساده و بی‌پیرایه‌ی رمان‌های همینگوی، و طنز جاودانی ولتر. این کتاب در سال 1966 برنده‌ی جایزه‌ی دوازده‌تن یونان (مشهورترین جایزه‌ی ادبی یونان) شد و در سال 1970 از طرف هیئت داوران فرانسه، به عنوان بهترین کتاب خارجی انتخاب شد.