پارچه بافی یکی از هنرهای قدیمی ایرانی است که طی مراحل مختلف تاریخی، فراز و فرودهای گوناگونی داشته است حضور نقش مایه های انسانی با ویژگی های متنوع خود دارای حالات متفاوت پوشش، چهره و ترکیب بندی است. با توجه به نوع نگاه دینی ایرانیان در دوران اسلامی و وجود محدودیت در کاربرد نقش مایه های انسانی، چگونگی استفاده از آن در پارچه بافی ایرانی امری قابل توجه و حساس است. هدف از تألیف کتاب حاضر، توصیف دقیق نقش مایه های انسانی در پارچه های ایرانی از دوره باستان تا اواخر دوره پهلوی است. محتوای کتاب بر اساس اسناد معتبر تاریخی شامل منابع تصویری نوشتاری و گنجینه های متعدد موجود در موزه های ایران و سایر کشورها و نیز مجموعه های شخصی تنظیم شده است.