خود سرنوشتن

در علوم انسانی غالب دانشگاهیان ممکن است بر سر دوراهی هایی قرار گیرند که یک سوی آن نگارش به اتکای قدرت بیان و تجربه فردی و سویه دیگر نگارش در قالب هایی استانداردتر و مبتنی بر اقتضائات نظام های دانشگاهی است. این کتاب و جستارهای آن قصد دارد تا نمونه ای از مسائلی را که افراد تجربه می کنند، با توصیفی عمیق مطرح سازد. در خود سرنوشتن تاکید بر روشی است که در آن یک تجربه شخصی به زبانی ساده طرح شود، به تدریج عمق پیدا می کند، سایر داده ها، تجربیات و دیدگاه ها را محک می زند و نسبتش را با نتایج ازپیش موجود و پیش فرض های به پرسش کشیده نشده تعیین می کند.