نویسنده توضیح می دهد که ما باید ابتدا ارزش ها و هویت خودمان را تعیین کنیم و سپس به تحلیل افکار و رفتارهایمان بپردازیم تا دریابیم آیا در حال حرکت در مسیر درست هستیم یا خیر. «اسمیت» همچنین از اهمیت شناخت عواطفمان به شکلی جزئی نگرانه سخن می گوید—ممکن است تصور کنیم غمگین هستیم اما در واقعیت فقط کسل، مضطرب یا خسته باشیم. او پیشنهاد می کند که عواطف منفی خود را بنویسیم تا به درک بهتری از چرایی و چگونگی شکل گیری آن ها دست یابیم و به تبع آن، ماهیت این عواطف را بهتر بشناسیم. «اسمیت» تأکید می کند که نباید جلوی احساسات بد و آزاردهنده را بگیریم بلکه باید اجازه دهیم آن ها جریان طبیعی خود را داشته باشند، و به شکل همزمان به تلاش برای تعیین خاستگاه این احساسات بد بپردازیم.