در چند دهه گذشته نظریه های مالی با سرعت بسیار زیادی تکامل پیدا کرده اند. بر اساس نظریه تصمیم گیری کلاسیک، رویکرد مالی استاندارد سنتی فرض می کند انسان و بازارها کاملا منطقی هستند. فرضیه های اساسی این رویکرد این است که افراد به اطلاعات به طور کامل دسترسی دارند و این اطلاعات در لحظه انتشار بدون هزینه است، اولویت های ثابتی دارند، می توانند از منابع نامحدود مغز برای پردازش استفاده کنند و از نظریه مطلوبیت مورد انتظار برای به حداکثر رساندن مزایای تصمیم گیری استفاده می کنند. به عبارت دیگر، طبق این رویکرد وقتی پای پول در میان است، انسان تصمیمات بدون سوگیری اتخاذ می کند تا منفعت شخصی خود را به حداکثر برساند و همه باید به نتایج مشابهی در مورد ریسک و بازده برسند.