فتوپلی

هوگو مانستربرگ پسر یک تاجر یهودی چوب بود که در سال 1863 در دانتزیگ متولد شد. مانستربرگ را پدر روانشناسی کاربردی و از پیشگامان حوزه‌ های مختلف روانشناسی از جمله روانشناسی بالینی، پزشکی قانونی و روانشناسی صنعتی- سازمانی می‌ دانند. خانواده ی او عشق زیادی به هنر داشتند و مونستربرگ تشویق شد تا موسیقی، ادبیات و هنر را کشف کند. تحصیلات آکادمیک مانستربرگ در سال 1882 با مطالعه ی طب درلایپزیگ آغاز شد و رساله ی دکترایش را در باب «نظریه ی انطباق طبیعی» به رشته ی تحریر درآورد. او معتقد بود روان‌ شناسان مسئولیت کشف اطلاعاتی را دارند که می‌ توان از آنها به صورت کاربردی در دنیای واقعی استفاده کرد. در واقع او اولین کسی بود که اصول روان‌ شناسی را در زمینه ی حقوقی به کار برد و روانشناسی قانونی را ایجاد کرد. در سال ۱۹۱۶ به‌عنوان نخستین نظریه‌ پرداز فیلم بر مبنای فلسفه ایده‌آلیستی کانت به تجزیه و تحلیل هنر سینما پرداخت؛ و علت مادی یا ماده ی خام سینما را «ذهن» می‌دانست، ذهنی که متناظر با تجربه‌ های ادراکی و سایر کنش‌ های ذهنی است.