مسیرهای تاریک

مسیرهای تاریک تلاشی است برای کشف رابطۀ بین وحشت فیلمیک و اضطراب های فرهنگی، با توسل به آن دسته از کارگردان هایی که تأثیرشان بر شناخت معاصر ما از وحشت غیرقابل انکار است؛ یعنی جورج رومرو، وس کریون و جان کارپنتر. این سه کارگردان فعالیت خود را در دومین دورۀ طلایی وحشت امریکایی آغاز کردند؛ دوره ای که می توان گفت با فیلم رومرو در سال 1968 آغاز شد و تقریبا در سال 1982 پایان یافت و تا حد زیادی، این سه نفر نخستین معماران چارچوب وحشتی بودند که در این دوره پدید آمد. من امیدوارم با بررسی کارهای این سه فیلمساز در یک کتاب، بر شیوه ای انگشت بگذارم که هریک از آنها با مسئله های فرهنگی مشابه برخورد می کنند -از ناآرامی های سیاسی دهۀ هفتاد گرفته تا جنبش های مرتبط با نژاد و جنسیت- و این کار را در چارچوب های متمایز فیلمیک انجام می دهند. برای نزدیک شدن به این چارچوب های فیلمیک، من از تحلیلی نقادانه بهره می گیرم که وابسته به مطالعات رتوریک است. اگرچه رتوریک یک زمینۀ گسترده و چندبعدی را در بر می گیرد، رویکرد من توجهی دقیق به فیلم های هریک از کارگردان هاست با این تلاش که در آن ها، مجموعه ای از الگوها پیدا کنم تا بتواند به یک خوانش حساس و جزئی از هر فیلم منحصربه فرد و همین طور از مجموعۀ کارها در مقام یک کل منتهی شود.