ماه نخشب

این مجلد شامل چهارده داستان تاریخی است و برای این که پرستش پهلوانان بزرگ ایران را در این سرزمین رنج دیده ی فرسوده سنت بگذارم نوشته ام. نخست در جشن هزاره ی فردوسی داستان پس از هزار سال را نوشتم این روش را دوست داران ادب فارسی و پرستندگان ایران بسیار پسندیدند، در همان زمان ترجمه ی فرانسه و ارمنی آن هم انتشار یافت سیزده داستان دیگر را در سال های پس از آن نوشته ام و به جز داستان سپید (دینان همه ی آنها در روزنامه ها و مجلات ایران چاپ شده است.
ضرور نیست در این مقدمه توضیحی درباره ی این روش از نویسندگی بدهم. خوانندگان خود در خواهند یافت که مقصود این است تاریخ را به بهترین زبان و به ساده ترین وجه جامه ی داستان بپوشانم و به شکلی که خستگی و بیزاری نیاورد در دسترس همه بگذارم این کتاب که هر کلمه ی آن تاروپودی از دل من و سرشت مرا در بر گرفته است، مخصوصا برای جوانان دلاور و جان فشان ایران فراهم شده است. اگر تنها یک جوان ایرانی هم از یک تن از پهلوانان این اوراق سرمشق بگیرد، همین خود برای من بزرگ ترین پاداش و بالاترین فخر خواهد بود.»