انتهای سکوت

من در اینجا تنهایم.حتی تنهاتر از
خاطره شکسته یک برگ گل و دلتنگ تر
از تمام ثانیه های سرد سکوت.من حتی
غمگینم،غمگین تر از تمام پرنده های
زندانی و در اینجا شعر من به وسعت تمام
قافیه های تکرار شده بی وزن است...