"تهران" از قدیم الایام وجود داشته و در دورهی شاه طهماسب صفوی آباد شده است. شاه طهماسب در سال 961 ق دستور داد بارویی با صد و چهارده برج دور تهران بنا نمودند و در هر برج یک سوره از سورههای قرآن را دفن کردند، سپس چهار دروازه برای شهر ساختند. در همین زمان ارک و بازار تهران و مسجد جامع بنیاد شد و تهران صورت شهر به خود گرفت، ولی در فتنهی افاغنه، شهر تهران آسیب فراوان دید. کریمخان زند ارگی جدید برای تهران ساخت که هنوز هم به نام خلوت کریمخانی در کاخ ابیض باقی است. ترقی تهران از زمان آقامحمدخان قاجار؛ یعنی زمانی که به عنوان پایتخت انتخاب گردید شروع شد و رفتهرفته اعیان و رجال کشور و اتباع آنان از نقاط مختلف کشور رو به تهران آوردند و در آن ساکن گردیدند و بر توسعهی شهر و جمعیت آن افزودند. در زمان ناصرالدین شاه قاجار شهر را برمبنای علمی از چهار سمت توسعه دادند. از سال 1300 شمسی، زمان رضاشاه، ترقی سریع تهران آغاز گردید و موسسات مختلف یکی پس از دیگری به وجود آمد. کتاب حاضر برگزیده و خلاصهی تاریخ تهران است که در گذشته در 2 مجلد چاپ شده بود. هدف از تلخیص این کتاب، برخی از رویدادهای تاریخ و شرح حال بسیاری از افراد بوده است که با موضوع تاریخ تهران ارتباط مستقیمی نداشتهاند. در کتاب نخست تاریخ تهران از دورهی صفویه تا رضاشاه پهلوی (1320 ش) بیان شده و آنگاه نویسنده به ذکر تاریخ و آثار، ابنیه، گذرگاهها و... قسمت شمالی، جنوبی، غربی و شرقی تهران پرداخته است.