راهی به هزار توی رمان نو

: حقیقت این است که رمان نو فاقد قهرمان است؛ ناگریز خواننده قادر نیست در کنار قهرمان، در برابر دیگران موضع­گیری کند. شخصیت­ها فاقد روان­شناسی خاص هستند؛ گویی روح ندارند. چیزی از گونه­ی مهر و کین، جاذبه و دافعه، رفتار حماسی و ثبات در عقیده در آنان نیست. این­که چنین شخصیت­های خنثی، منفعل، بی­هویت، بی­شناسنامه و شیی گونه­ای تا چه اندازه به مصداق­های واقعی­شان در جامعه شبیهند، البته خرده­های است که بر رمان نو وارد است.