اجتهاد به معنای نهایت تلاش معرفتی برای اصطیاد معارف دینی از منابع معتبر: کتاب، سنت، عقل و اجماع؛ از مبانی مسلم اسلام و تشیع است، لکن برخی صریح یا غیرصریح در اصل و چگونگی نقش و کارکرد عقل در اجتهاد تردید نمودند که به اخباریگری منتهی شده یا موجب عدم اهتمام لازم به عقل در حورزههای معرفتی مختلف دین شده است. نویسندگان این مجموعه سه جلدی در تقویت و اهتمام به رکن عقل(اجتهاد عقلگرا) با رویکرد جامع نگرانه به تبیین ضرورت اهتمام به عنصر عقل اعم از عقل منبعی و ابراز معرفتی در مسیر فهم و اکتشافات معارف الهی و همچنین بیان آسیبهای دوری از آن پرداختهاند.