عباس کوچولو میایستاد و تماشا میکرد. صحنههایی که میدید همه در اتاقهای بزرگ حافظهاش مثل گنج باقی ماند. اتاقهایی که بعدها درهایش یکی یکی باز شد و هر خاطرهاش ماجرای فیلمی شد. عباس بیش از چهل فیلم ساخت. فیلمهایی که مثل فیلمهای هیچ کس نبود، ساده و عمیق و آرام بود، درست مثل خودش. فیلمهایش در ستایش زندگی بود و بر سینمای ایران و جهان تأثیر گذاشت.