نفس های حاج جلال

گفت: «من هم زمان غنچه‌گی‌ام

نگران پرنده‌ها بودم

پابه‌پای پدر اگر غم بود

من نگهبان خنده‌ها بودم

پدرم شد ستون و سقف نریخت

زیر آن سقف باسواد شدم

پدرم شاد می‌شود وقتی

بشنود در بهشت شاد شدم»