چرا که همه چیز از قبل در من مدفون شده بود. چیزی میان تراژدی یونانی و کمدی ایتالیایی دیگر نمی دانی در کدام ژانر هستی، در درامی که باید جلوی خنده ات را بگیری یا در کمدی مضحکی که حال و هوای غریبی دارد. نه شکوه ای، نه درسی، نه حکمتی. فقط چکامه ای شکست خورده، شعری در مدح قدرت مطلق بی معنایی در تقابل با منطق، بینشی فرای خوشبختی و تیره بختی.