در افواه عمومی و حتی جمع نخبگانی بسیار گفته شده است که برای دستیابی به حکمرانی کارآمد، باید مسیر «شفاف سازی»، «مردمی سازی» و «هوشمندسازی» طی شود اما امر مهمی که در بحث هوشمندسازی باید مطمح نظر قرار گیرد این است که حکرانی دیجیتال، امروزه شکل اجتماعی به خود گرفته و علاوه بر اثرگذاری بر هنجارها و ارزش های جامعه، از آنها به غایت متاثر است. مدل حکمرانی هوشمند، اشغالگر است و آرام و خزنده فرهنگ را تغییر می دهد و پیشران تغییرات اجتماعی گسترده می شود و با مهندسی افکار عمومی و مرز زُدایی، مفهوم جدیدی از استعمار را باز تولید کرده و مستکبرانه با سیطره بر تمامی منابع حیاتی و مالی، هدایت جامعه را در دست می گیرد.