هیچ نویسندهای در آمریکا موفق نشده بیش از ادگار آلن پو بر دنیای ادبیات و هنر تأثیر بگذارد. تنها یک دهه پس از مرگش، پو به واسطۀ ترجمههای بودلر از آثارش در اروپا چهرهای شناختهشده بود: موپاسان از روشهای او در غنای داستانهایش بهره گرفت، ژول ورن خلاقیتهایش را در ژانر علمی-تخیلی کشف کرد، سمبولیستهای روسی از اشعار او متأثر شدند، مالارمه مانه و گوگن را شیفتۀ ادبیات او ساخت و اکسپرسونیستها و سوررئالیستها هم هرکدام سیمایی از ادبیات پو را بازخوانی و تحسین کردهاند. اما در زمان مرگش در 1849، برای خوانندگان انگلیسیزبان، هموطنان آمریکایی و همزبانان بریتانیاییاش، ادبیات پو ادبیاتی فاقد پیام یا حتی استواری اخلاقی به حساب میآمد. ادگار آلن پو پسر بد ادبیات آمریکا بود.