به سوی برادوی

این اثر نمایشنامه ای نیمه اتوبیوگرافیک و آخرین فصل از سه گانه ی یوجین» پس از «خاطرات ساحل «برایتون و بیلوکسی «بلوز است که هنوز هیچکدام به زبان فارسی ترجمه نشده اند. این نمایشنامه در سال ۱۹۸۷ فینالیست جایزه پولیتزر شد و در همین سال نامزد بهترین نمایشنامه برای دو جایزه ی معتبر تونی و در آمادسک گردید سایمون در این اثر که آن را به پدر مادر و برادرش دنی تقدیم کرده تقریباً روایتگر بخشی از زندگی شخصی خود بوده است. شخصیت «استن» برداشتی است از برادر بزرگترش و یوجین»؛ برادر کوچکتر نیز خود اوست که با ویژگیهای منحصر به فردش آن را شکل داده و می پروراند در «به سوی «برادوی مشخصه های بارزی از تراژدی مدرن را نیز مشاهده می کنیم که با کمدی ترکیب ،شده دوشادوش آن حرکت میکند و از این لحاظ می توان شاهد وجوه و ابعاد جدیدی از سبک درام نویسی نویسنده در فضای داستان بود سایمون در این اثر به قول خودش یک موقعیت غمگین را شوخ طبعانه روایت کرده است.