موزه ی پایین شهر و تماشاچیانش

ایرانِ دهه‌ی ۹۰ را می‌ توان دهه‌ ی تولید تهی‌ دستی دانست. اقتصاد در وضعیتی فاجعه‌ بار قرار گرفت و بحران‌ های پیاپی منجر به تولید نظام‌ مند لشکر فقرا شد. در همین دهه بود که متراکم‌ شدن فقر سوژه‌ ی گزارش‌ های خبری و فیلم‌ های پرشماری شد و نظام بازنمایی رسانه‌ ای را تحت تاثیر قرار داد. تهی‌ دستان زیادی برای نخستین‌ بار اسم‌ دار شدند: سوخت‌ بر، کو ل‌ بر، زباله‌ گرد، دست فروش و گورخواب. این فیگورها قبلا هم در جغرافیای ایران حاضر بودند، ولی در این دهه بود که رویت‌ پذیر شدند.

نویسندگان موزه‌ ی پایین‌ شهر و تماشاچیانش نشان داده‌ اند که چرا این رویت‌ پذیری باعث نشد تا فرودست و زندگی محقرش تبدیل به مسئله شود، چگونه موضوع اصلی تبدیل شد به سوژه‌ هایی برای کلیک‌ خوری سایت‌ ها و فروش قصه‌ شان در سینماها، و در نهایت چگونه فرودستان برای فرادستان امری تماشایی به حساب آمدند و پایین شهر به موزه‌ ای بزرگ از فقر بدل شد.