جنگ داخلی

دیگر نمی‌ توان از «وضعیت جنگی» در معنای سنتی سخن گفت، اما در حال حاضر هیچ نظریه قابل‌اتکایی برای تبیین درگیری ‌های درونی مختلف یا جنگ ‌های داخلی‌ ای نداریم که به شکلی فزاینده بر جمعیت‌ های جهان تحمیل می ‌شوند. «جنگ داخلی» جورجو آگامبن که نخستین گام در راستای رسیدن به چنین نظریه‌ ای است، به این موضوع می ‌پردازد که جنگ داخلی در دو لحظه مهم تاریخ اندیشه غربی،‌ یعنی در آتن باستان و سپس در اندیشه توماس هابز، چگونه توصیف می ‌شود. این کتاب جنگ داخلی را همچون آستانه بنیادین سیاسی‌ سازی در غرب مشخص می ‌کند، آپاراتوسی که در طول تاریخ به ‌تناوب یا مجال سیاست ‌زدایی از شهروندی را فراهم کرده یا استیلا بر امر غیرسیاسی را. استدلال ‌های این کتاب که نخست در فضای پس از یازده سپتامبر مطرح شدند،‌ امروز که وارد عصر جنگ داخلی سیاره ‌ای شده ‌ایم، اهمیت فزاینده ‌ای می‌یابند.