تعداد زیادی از روشنفکران ترقی خواه ساعت زنده گی و اندیشه خود را به وقت اینترنت کوک و تنظیم کرده بودند. آنان صبح تا شب در شبکههای اجتماعی مانند فیسبوک و توئیتر پلاس بودند و فعالیت «انقلابی» و روشنگرانهی خود را روی تاثیر اینترنت بر زندهگی مردمی بنا نهاده بودند که اساساً از وجود این شبکهها بیخبر بودند. افراد بسیار معدودی از این جماعت برنامه و طرح عملی برای پیشروی در مسیر آینده داشتند. پیشتازان جنبش انقلابی هرگز به جست وجوی وجوه مشترک خیزش کشور خود با انقلابهای اروپایی 1848 نرفتند تا دریابند که امکان پیروزی با چه سرعتی به شکست تبدیل می شود.