بیش از هزار و پنجاه سال از عمر این کتاب مىگذرد. سالِ تألیف آن سیصد و پنجاه و پنج هجرى است، یادگارى از درخشانترین ادوارِ تاریخ تمدّنِ ایران عصرِ اسلامى؛ دورهى خردگرایى و اومانیسم، عصر فارابى و رازى و اخوانالصفا. در میان آثار بازمانده از این روزگار، کتاب آفرینش و تاریخ، تقریبا حالتى منحصر به فرد دارد؛ دایرهالمعارفى است از فلسفه، اسطورهشناسى تطبیقى، تاریخ، جغرافیا، دینشناسى، جهانشناسى، و رستاخیزشناسى؛ و در تمام این زمینهها، گاه، اطلاعاتى عرضه مىدارد که در هیچ کتاب دیگرى نمىتوان یافت. در حقیقت تصویرى است جامع از تلقّى مردمان باستان و سه قرن اولِ عصرِ اسلامى نسبت به جهان، از آغاز آفرینش تا پایان آن. و از این چشمانداز بخشهایى از این کتاب، براى ما، همان ارزشى را دارد که مسخ کاینات، اثر اُوید، براى جهان غرب و یونان باستان داشت.