آینده در تخم‌مرغ‌هاست

اوژن یونسکو در اغلب نمایشنامه‌هایش با پرداختی هجوآمیز زندگی مطابق با هنجارهای برآمده از تعصبات اجتماعی را به تصویر می‌کشد. او هم‌راستا با سنت تئاتر ابسورد، بر ماهیت غریب و درعین‌حال مضحک دنیایی دست می‌گذارد که به سیطرۀ اشیای بی‌جان درآمده و در آن انسان‌ها به‌تبعیت از عرف جامعه هرگز وضعیتشان را به پرسش نمی‌کشند.

در ژاک یا اطاعت طی گفت‌وگو‌هایی به‌ظاهر مهمل و تصویرپردازی‌ها و بازی‌های زبانی سوررئالیستی از تلاش‌های خانوادۀ ژاک می‌خوانیم که قصد دارند او را وادار به ازدواج با روبرت کنند. شخصیت ژاک پس از آن در نمایشنامۀ آینده در تخم‌‌مرغ‌هاست از نو ظاهر می‌شود. یونسکو در اینجا بار دیگر برداشت عمومی جامعه از مفهوم عشق و ازدواج را به ریشخند می‌گیرد. ژاک و روبرت حالا ازدواج کرده‌اند و خانواده‌هایشان مشتاقانه منتظرند ثمرۀ این وصلت را ببینند. آن‌دو تحت فشار خانواده‌ها جداگانه دست به کار می‌شوند و تخم‌مرغ‌ها یکی پس از دیگری روانۀ سبدها می‌شود. این انباشت اشیا در صحنه، که تصویر آشنایی در آثار یونسکوست، در مستأجر جدید هم نقشی پررنگ دارد. در جریان اسباب‌کشی موسیو، شخصیت اصلی نمایشنامه، اثاثیۀ او به‌تدریج وارد صحنه می‌شود و در نهایت فضای خالی‌ای در آن باقی نمی‌گذارد.

یونسکو با هوشمندی و شوخ‌طبعی بی‌نظیرش در این آثار شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشد که به شکلی مضحک بدون ذره‌ای واقع‌بینی‌ با لجاجت و تماماً متکی بر غرایزشان عمل می‌کنند. بااین‌حال، طنین هیاهویی که به راه می‌اندازند شباهت غریبی با نوای زندگی روزمرۀ همه‌مان دارد.