درمیان رجال متأخر قاجار که اغلب فرهیخته و اهل ادب بودند و شعر و نثرشان جایگاه عمده ای داشت، باید از مرحوم حسین علاء هم یاد کرد که از شیفتگان فرهنگ غنی گذشته ایران بود و سال های پر بار عمرش را از مطالعه و تفحص در متن آن سرشار کرد و در جوار بزرگانی مانند مرحوم ذکاءالملک فروغی اسباب آبروی رجالی شد که اغلب برایشان «سیاست» عمده تر از ادبیات و هنر بود و نمی خواستند و یا نمی توانستند این بخش شریف و تلطیف کننده را در اعمال و افکار خود راه بدهند که شاید اگر چنین می کردند شاهد تاریخی به مراتب فرهنگ مدارتر ومدارا کننده تر می شدیم.