داعیه های هنر

داعیه های هنر مجموعه ای از درس گفتارهای ماکس رافائل، نظریه پردازه مورخ و فیلسوف همر است که در دانشگاه مردم برلین و در داووس ایراد شده و سپس سال ها بعد همراه با تحلیلی نوآورانه از تابلوی گرنیکای پابلو پیکاسو انتشار یافته است.

هدف را قاتل در این پنج گفتار در ازدامی فشرده و دشوار و تکمله ی مهم اش این بود که نظریه ای تجربی درباره ی هنر تدوین کند غرض او در وهله ی نخست نظریه و روشی بود که در آغاز و مهم تر از هر چیز به داده های تجربی خود اثر هری بپردازد و بدین گونه عوامل بیرون مانند نظریه های اجتماعی و تاریخی نظریه ی شناخت ارزش زیباشناختی نقش غریزه تخیل و مانند آن را یکسر کنار بگذارد.

از این روه گرچه خود را مارکسیستی ثابت قدم می شمرده با تاریخیت مشرقی و جامعه شناسی گرایی زیباشناسی مرسوم مارکسیستی به مخالفت برخاست. اما درست به همین سان با آن چه خود آن را « پیشین انگاری در زیباشناسی و تاریخ هنر می شمرد سخت مخالفت ورزید. به عبارت دیگر، با هر نوع فرمالیسمی که ساختار انتزاعی از پیش اندیشیده ای را بر اثرهای تحمیل می کرد. داعیه های هنر با مقدمه ای جامع از هربرت ،رید نظریه پرداز و منتقد برجسته ی بریتانیایی، همراه است که کار را قاتل را «کامی بس مهم و بنیادی در نظریه روش و فلسفه ی هنر خوانده است.