پیشینه بافتن پارچه را در مباحث تاریخی میتوان دنبال کرد. از ادوار کهنتر در یافتههیا باستانشناختی و تاریخ کهن، آثاری را درباره پارچه و پوشاک میشود پیدا کرد. سپس نوشتههای تاریخی در اینباره سخن میگوید، و مثلا شاهنامه فردوسی ابداع آن را به طهمورث و جمشید پیشدادی منسوب میدارد؛ که نخست طهمورث پیشدادی از پشم میش و بره جامه برای مردم آراست، و سپس جمشید جامههای کتانی و ابریشمی را با استفاده از مواد طبیعی اولیه پدید آورد.
آمده است که تا پیش از این دورانها جامه مردم از چرم و پوست حیوانات شکار شده تهیه میشده است. در زمان کیومرث، نخستین انسان در نوشتههای پهلوی، که در شاهنامه نخستین شاه است، فردوسی میگوید که
سر بخت و تختش برآمده به کوه / پلنگینه پوشید خود با گروه
از او اندر آمد همی پرورش / که پوشیدنی نو بد و نو خورش
(شاهنامه، 1382، ص 11)