یک دست گلف با پدرم

برای اینکه بتوانیم آینده‌ای غنی از هدف و معنا خلق کنیم، باید بتوانیم نگاهی شفاف و به دور از تعصب به گذشته بیندازیم؛ با اتفاقات مثبت و منفی، با موفقیت‌ها و شکست‌ها، پشیمانی‌ها و رنجش‌ها، دستاوردها و آرزوهایمان کنار بیاییم و آن‌ها را بپذیریم. گذشته، حال و آینده را نمی‌توان مانند کوپه‌های قطار در حال حرکت از هم جدا کرد. بهتر است درهای بین گذشته، آینده و حال را باز بگذاریم، چرا که تعاملی پویا بین آن‌ها می‌تواند هدایتگر زندگی ما باشد. ویلیام دیمون، محققی است که بر روی آینده تمرکز کرده بود. اما انجام روش مرور زندگی به او کمک کرد تا از زخم‌های گذشته بهبود پیدا کند. در این کتاب، دیمون این روش شفابخش را با خواننده در میان می‌گذارد و زندگی خودش را با او مرور می‌کند.