پنلوپه

● عزیز دلم، تو صبح و ظهر و شب به او عشق ورزیده‌ای. حرف که می‌زد، دوستش داشتی؛ ساکت می‌ماند،‌ دوستش داشتی؛‌ راه می‌رفت، دوستش داشتی؛ غذا می‌خورد، دوستش داشتی؛ می‌خوابید، باز دوستش داشتی. آدم نمی‌داند از دست این دوست داشتن تو به کجا پناه ببرد.