بی توجهی مدیریت شهری به زندگی اجتماعی در تمامی ابعاد در کنار بی توجهی به ظرفیتهای فرهنگی و دینی باعث شده است که معضلات به شکلهای نوینی بازتولید شود. از دست رفتن همبستگی اجتماعی و فضای پویا و گفت و گو محور در شهر یکی از اصلی ترین نتایج این بی توجهیها بوده است. البته این گسستگی را در بعد جهانی در دهه های گذشته شاهد بوده ایم و راه حلی که برای آنها پیشنهاد شده است توجه به ابعاد محلی و بازسازی شهرها و حتی دیگر مناطق در مقیاس محلی است. در واقع نگاه محلی از پس پیچیدگی و ناتوانی مدیریت مرکزی برآمده است. مدیریت محلی مبتنی بر اجتماعات محلی تنها راه چاره برای معضلات چندوجهی شهرهای امروز است که در تشخیص و مشارکت و بهبود وضعیت میتواند مفید باشد. از این رو توجه به موج جهانی بازگشت به مقیاس محله و نقش اجتماعات محلی در اداره شهرها و حتی کشورها ضروری است.