ماه عسل در آسایشگاه

کتاب «ماه‌عسل در آسایشگاه» مجموعه‌ای از بهترین داستان‌های منتشر شده در جدیدترین شماره‌های مجله نیویورکر است که در قالب داستان کوتاه و فلش فیکشن موضوعات متنوعی را پوشش داده است.
در این مجموعه داستان 16 نویسنده با آثاری که کمتر از آنها خوانده شده است حضور پیدا کرده‌اند و افقی از جهان نویسندگی‌شان در اختیار مخاطب قرار گرفته است.
نویسندگانی چون شرلی جکسون، با داستان مرا اسماعیل خطاب کن؛ هوگو هامیلتون با داستان در میان طبیعت؛ بدل‌کار نوشته‌ی راشل کاسک؛ پادشاهی که شکست خورد، اثری از موراکامی؛ داستان مثل بعضی از فیلم‌های اروپایی اثر اما کلاین؛ پنجشنبه داستانی از جرج ساندرز؛ داستان همشهری پانچ، اثری از روبرت کورو؛ آیا من را دوست داری؟ اثری از هیلا بلوم؛ ماه‌عسل در آسایشگاه داستانی از جویس کارول اوتس؛ در این مجموعه قرار گرفته‌اند و طیفی متنوع از موضوعات داستانی را به مخاطب ارائه داده‌اند.
مرا اسماعیل خطاب کن که یکی از اولین آثار شرلی جکسون است و در مجموعه‌ی «ماه‌عسل در آسایشگاه» برای اولین‌بار به چاپ رسیده، داستان کوتاه کوتاهی است که مانند دیگر آثار این نویسنده جزئیات کمی از آن در اختیار خواننده قرار گرفته تا زمینه‌ی تخیل برای مخاطب فراهم شود. در این اثر جکسون دختری بچه‌ای را نشان می‌دهد که شاهد نگاه مادرش به زنی است که در گوشه‌ی خیابان ایستاده. جکسون با کمترین کلمات ممکن شکل تفکر کودک را نشان می‌دهد که گویا پیش از هر موضوعی دنبال زمینه است و کاملا مبتنی بر نگاه مادر بنا می‌شود. مادر در این داستان زنی کینه‌توز و بداخلاق است که دارد زن دیگر را قضاوت می‌کند و حتی زمینه‌ی اخراج او توسط صاحبخانه را پی‌ریزی کرده است. کوتاه‌نویسی هنری است که شرلی جکسون در این داستان آن را نشان می‌دهد و از همان ابتدا با بهره‌گیری از داستان موبی دیک برای عنوان داستان خود سعی در فشرده‌سازی مطالب داشته ست.
داستان جالب دیگر این مجموعه، اثری از موراکامی نویسنده‌ی موفق ژاپنی - امریکایی است که با توصیف رابطه‌ی دو دوست قدیمی در گذشته و در آینده استعاره‌ای از سقوط جمهوری‌های دست‌دوم و پادشاهی‌های باشکوه ارائه می‌کند و نظرگاه خود را در قالب این داستان برای خواننده ارائه می‌دهد.