کتاب حاضر سعی دارد نشان دهد که زبانشناسی کاربردی میتواند به مطالعهی ادبیات کمک کند. در دورهی کارشناسی، هرگاه همکاران میگفتند فلان چیز «نمادین» است، بسیار متحیّر میشدم. این حرف عموماً توسط سخنران تصدیق میشد، اما هیچکس نمیگفت که چرا و چطور. وقتی شروع به تدریس کردم، من هم با همین مشکل مواجه شدم. دانشجویانام اشتیاق فراوانی برای تشخیص نماد داشتند. گاهی اوقات چرایی ماجرا را میفهمیدم، اما برخی اوقات هم دستپاچه میشدم. این کتاب تلاشی برای رهانیدن من از این دستپاچگی است و امیدوار ام که برای سایرین نیز چنین باشد.