در وهله اول، بهنظر میرسد آرام بودن توانایی مدیریت تمام موقعیتها است، همه چیز را تحت کنترل خود درآوردن است و اینکه هیچ چیز نتواند ما را آشفته کند، اما کاملا اشتباه است. هیچکس از احساسهای نگرانی، اضطراب و دلواپسی در امان نمیماند. در حقیقت این احساسها طبیعی هستند و بخش حیاتی تجربه انسانها هستند. در عوض، آرام بودن به معنای چگونگی رفتار شما با این احساسها است.