کتاب آخرین ایستگاه حاوی یک داستان بلند معاصر از ادبیات شرق آسیا است که با نام اصلی «ایستگاه ینوی توکیو» در سال ۲۰۱۴ نوشته و در سال ۲۰۱۹ برندهٔ جایزهٔ ملی بهترین کتابِ ترجمهشده به زبان انگلیسی (بهبرگردان «مورگان جایلز») بوده است. ترجمهٔ فارسی از روی همین نسخه انجام شده است. این رمان را تلفیقی از تاریخ فردی و ملی دانستهاند. این اثر دارای یک روایت زیبا و شاعرانه از کارگری فقیر است که در عین دلمشغولی نسبت به ریشههای تاریخی اجدادی و غرور ملی خود، با واقعیات تلخ دنیای امروز و اختلاف طبقاتی و فجایع طبیعی نیز روبهرو است. این رمان در عین کمحجمبودن، لایهها و زمانهای مختلفی دارد و روایت خود را گاه به روشنی و گاه با ایهام اما همیشه روان و پرکشش پیش میبرد. گفته شده است که خواندن این رمان، به خوابدیدن میماند و شاید تمام حرف نویسنده همین باشد؛ خواب یا بیدار؟ مرده یا زنده؟ راوی اولشخص کتاب، مردی است شکستخورده و دارای یک زندگی فقیرانه. او منتظر یک روزگار پیری آرام است. با مرگهایی ناگهانی و عجیب روبهرو میشود. او کیست و چرا روزگارش اینچنین سخت است؟ با یو میری همراه شوید.