قرون هجدهم و نوزدهم میلادی روزگار شکوفایی اشکال جدید اقتصادی و رونق و رواج سوداگری است. سوداگری این دوران با سوداگری پیش از آن که در ادبیات اقتصادی، «مرکانتیلیسم» خوانده می شود، یکی نیست. سوداگری متقدم، مبنتی بر بازی برد-باخت در تجارت جهانی و حلقه وصل روزگار پیشاسرمایه داری با روزگار سرمایه داری بود و سوداگری متاخر، مبتنی بر سامان دادن سرمایه با ابزار مالیه و حلقه پایانی شکل گیری سرمایهداری مدرن. سوداگری متاخر، ظرفیت بیشتری برای پیوند خوردن با ادبیات و هنر و فلسفه داشت و بههمین علت در معارف عصر رمانتیک بازتاب گسترده ای یافت. این کتاب شرح دریافت های ادبی و هنری و فلسفی از اقتصاد و دولت در این دوران است.