دوستی با گراز

کتاب پیش رو مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نگار داوودی را در خود جای داده است. از او رمانی با عنوان «کوکو» نیز منتشر شده است. در بخشی از کتاب حاضر این‌گونه می‌خوانیم:
قدم‌های مامان بزرگ‌تر بود و تندتر. من جا ماندم. مامان مرا می‌کشید. صدایی مثل یاهوووو آرام و ممتد پخش می‌شد. من ایستادم. مامان دستم را کشید. من نرفتم. باز کشید، آرام گفت «بیا»، یک طوری که فقط من بشنوم، اما من بلند گفتم: «گیر کردم.» پیراهنم به میخ روی دیوار گیر کرده بود… ولی مامان باز آرام گفت: «بیا.» انگار میخی نیست، انگار این روزهایی که زندگی می‌کنیم زندگی نیست، انگار زندگی جای دیگری است و ما منتظریم نوبت زندگی کردن‌مان بشود. خودم را کشیدم، میخ پیراهنم را شکافت و ما باز چرخیدیم. دور بابا که مُرده بود چرخیدیم.