با تو رقصیده

دست سرد غصه را با آه خود ها می‌کنم

با زمستان غمت امروز و فردا می‌کنم

برف سرد ناامیدی کوچه را بن‌بست کرد

پشت در می‌مانم و این پا و آن پا می‌کنم

با بهار دل شکفتم، با خزان جان کندم و

با زمستان مرگ عمرم را تماشا می‌کنم

زندگی چیزی به جز آغاز راه مرگ نیست

مرگ خود را با نفس‌هایم مهیا می‌کنم

شهر در بیگانگی قندیل می‌بندد ولی

آخرش می‌گردم و یک دوست پیدا می‌کنم