موهبت غریب وال بودن

سوگند می خورم
عمری که بی تو آه کشیدم
روزی به شکل پروانه
از ابرها خواهد بارید
به طبیعت باز خواهد گشت
و چهل روز به پاییز خواهد افزود
سوگند می خورم
تمام لحظات عاشقت بودم
چون پرنده ای که آوازی تکراری می خواند اما زیبا
اما غمگین