” سبک هندی” اصطلاحی است که با تسامح، به چندین شیوه سرایش شعر فارسی اطلاق می شود که از اواخر قرن دهم تا اواخر قرن دوازدهم هجری قمری در مرزهای ایران و تا اواخر قرن سیزدهم هجری قمری در شبه قاره رایج بوده است.
شاعران و منتقدان همان قرون برای دسته بندی شعر دوره خود مرزهای بندی های دقیق تری قائل بوده اند که در این کتاب ویژگی های شعر دوره سبک هندی با اتکا بر همان دسته بندی ها تعیین شده است. این کتاب شامل مقدماتی از مباحث تاریخی، فرهنگی و ادبی است و تصویری کلی از شعر فارسی در این دوره و قالب ها، شیوه ها و طرزهای آن ارائه می کند.