فنون نمایش‌های ایرانی

فهرستِ فنون نشان­دهنده‌ی ظرفیتِ عظیمِ نمایشِ ایرانی است و بر هنرمندانِ تئاترِ ما فرض است که کوشش­های پراکنده را به ­نهضتی عظیم و فراگیر تبدیل کنند و به­ویژه از تقلید­های خام از منحط­ترین شیوه­های معمولِ تئاترِ جهان بپرهیزند؛ درعوض، با شناختِ عمیقِ فضیلت­ها و توانایی­های تئاترِ جهان، بده‌وبستانِ سالمی را بینِ آن­ها و نمایشِ ایرانی برقرار کنند. شناختِ نمایشِ ایرانی و کارِ آن به­معنای تقلید از شکل­های مرده و تکرارِ طوطی­وارِ آن­ها نیست. اگر در حدودِ چهارصد سال پیش شبیه­خوانی توانست به­مقتضای آن روزگار و به­خطرافتادنِ هویتِ ایرانی و خطر دشمنانِ خارجی تعزیه را پدید آورد، امروز نیز می­تواند با شناختِ اوضاعِ خطیرِ جهان و ضرورت­های زمانه و نیازِ مردمِ این سرزمین بر پایه‌ی فنون نمایش­های ایرانی قالب­های نوینی را بیافریند.