تئاتر زنده و ادبیات نمایشی جهان عرب در سده میانه

از دیرباز در میان دانشمندان عرب و غربی در مورد انواع نمایش‌های تئاتری قرون‌وسطایی سردرگمی وجود داشته است. این سردرگمی به این باور عمومی کمک کرده است که اعراب در قرون‌وسطا تئاتر زنده نداشتند و تئاتر مدرن عرب صرفاً محصولی اروپایی است. این کتاب با تحقیقات خود ثابت می‌کند که دنیای عربِ پیشامدرن دارای سنت اجرای زنده تئاتر بوده است. نویسنده نشان می‌دهد که چگونه این غنای فرهنگی به شکل‌گیری تئاتر مدرنِ عربی کمک کرد. پوشش طیف گسترده‌ای از دوره‌ها و فرهنگ‌ها ـ از قرن نهم تا نوزدهم؛ و از تأثیرات یونانی، یهودی، اندلسی و سریانی ـ در این اثر نشان می‌دهد که تئاتر قرون‌وسطای عرب، مستقل از تئاتر اروپایی توسعه یافته است.