از میان مهاجران لهستانی، شمار اندکی از دختران جوان برای همیشه در ایران ماندند و در وصلت با مردان ایرانی، خانواده تشکیل دادند. یکی از این زنان، ماریا بایدان است که تمام عمر خود را در تهران سپری کرد و نهایتاً در آرامستان دولاب در کنار سایر هموطنان خود به خاک سپرده شد. کتاب حاضر، حاصل گفتگویی طولانی با ماریا بایدان است. پرداختن به این رویداد برای ایرانیان نیز به همان اندازه که برای لهستانیها مهم است، اهمیت دارد زیرا یکی از نقاط عطف در تاریخ دیپلماسی عمومی ایران است.