قبل از پرواز

الیز: هنوز هم از دستم عصبانی هستی؟ (مرد جواب نمی‌دهد.) هنوز ناراحتی؟

مرد: نه.

الیز: به هرحال، خیلی خوشحالم که اینجایی.

مرد: آره؟

الیز: آره. واقعاً. اینکه تونستی ببینیش. برام مهم بود که تا اینجا بیای. که کنارم باشی.

مرد: چی می‌گی. معلومه که می‌اومدم.

الیز: یه قهوه دیگه می‌خوای؟ (مرد با سر رد می‌کند.) چه ساعتی باید پاریس باشی؟ ظهر، آره؟ اگه می‌خوای دیرت نشه باید تا یه ساعت دیگه راه بیفتیم.

مرد: خیلی خب. ولی تو می‌تونی اینجا بمونی...