سیاهچاله یا دوسیم لخت و چند داستان دیگر

آیا ادبیات داستانی فارسی می‌میرد و محکوم به تمام‌شدن است؟ آیا نسلی از نویسندگان، که در دهۀ شصت به دنیا آمده و در دهۀ هشتاد اولین آثار خود را منتشر کرده‌اند، همچنان امیدوارانه به نوشتن و منتشرکردن ادامه می‌دهند یا تنها براساس ضرورتی تاریخ‌مند خود را صرفاً موظف به حضور می‌‎دانند؟ جواب صریح و کوتاه است: ادبیات هیچ‌گاه نمی‌‎میرد.