40 قانون ملت عشق

به هیچ متمم وصفتی نیاز ندارد، عشق
خود به تنهایی دنیایی است، عشق
یا درست در میانش هستی، در آتشش
یا بیرونش هستی، در حسرتش
عشق نوعی میلاد است، اگر «پس از عشق » همان انسانی باشیم که پیش از عشق بودیم، به این معناست که به قدر کافی دوست نداشته ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با معناترین کاری که می توانی به خاطر او انجام بدهی، تغییر کردن است. باید چنان تغییر کنی که تو از بودن به در آیی.