در اوج تاریکی

این کتاب، روایتی علمی و همسو با تجارب و پژوهش‌هایی است که روری اوکانر، روان‌شناس و خودکشی‌شناس مطرح ایرلندی و رئیس فعلی انجمن بین‌المللی پیشگیری از خودکشی، تدوین کرده است. او پس از سال‌ها کار با افراد اقدام‌کننده به خودکشی و همچنین، با بررسی یادداشت‌های افراد فوت شده بر اثر خودکشی و دیدار و گفت‌وگو با خانواده‌های بازماندگان خودکشی، تصمیم گرفته است حاصل این مطالعات و مشاهدات خود را، در یک قالب منسجم به نام «مدل یکپارچۀ انگیزشی-ارادی رفتار خودکشی‌گرا» ارائه دهد. این مدل شامل سه مرحله است: مرحله پیش‌انگیزشی، مرحله‌ای است که در آن زمینۀ ظهور افکار خودکشی‌گرا، بعضاً از مدتها قبل، فراهم می‌شود. مرحله انگیزشی که در آن فرد بر اثر احساس شکست، تحقیر و ناتوانی در فرار کردن از این بن‌بست‌های ذهنی، احساس گیرافتادن می‌کند و اینجاست که افکار خودکشی‌گرایانه، مجال ظهور می‌یابند. احساس گیرافتادن، عامل اصلی فکر کردن به خودکشی است. در کنار شکست و تحقیر، این احساسات گیرافتادن همچون بنزینی است که افکار خودکشی با آن شعله‌ور می‌شود. در مرحله سوم که به آن مرحله ارادی می‌گویند، عوامل دیگری دست به دست هم می‌دهند تا احتمال مبدل شدن افکار خودکشی به رفتار خودکشی را بیشتر نمایند. در کنار این فهم دقیق و کارشناسانه از پدیدۀ خودکشی، اوکانر به زوایای پیدا و پنهان بسیاری دربارۀ خودکشی می‌پردازد. او همواره تلاش دارد تا آگاهی فرد و جامعه را از این موضوع مبهم و ترسناک بالا ببرد و بدین ترتیب، در پایان هر بخش، ذهن خوانندۀ کتاب روشن‌تر شده و با رنج‌های افراد درگیر در مسالۀ خودکشی، همدلی بیشتری احساس می‌کند. اوکانر هر جا احساس کند که می‌تواند راه‌حلی قابل قبول و راهگشا ارائه بدهد، از پرداختن به آن دریغ نمی‌کند و هر جا احساس کند هنوز سوال و ابهام‌های زیادی در میان است، با صداقت و شفافیت آن را مطرح و پژوهشگران را به کند و کاو بیشتر پیرامون آن ترغیب می‌کند. در نهایت، اوکانر سعی می‌کند که در ذهن مخاطبان، مسئولیت و اشتیاقی باورمند را برانگیزاند تا نسبت به اطرفیان خود، با حساسیت‌های رفتاری و انسانی بیشتر برخورد کنند و بی‌گمان، این هدفی متعالی است که جامعۀ امروز ما، نیازمند دستیابی به آن است.