هنر امپرسیونیسم در اواسط دهۀ اول قرن نوزدهم ظهور کرد و بر احساس و ادراک لحظهای هنرمند از صحنه تأکید دارد. این مکتب معمولاً با استفاده از نور و بازتاب آن، ضربههای کوتاه قلم روی بوم و جداسازی رنگها مخاطب را جذب میکند. امپرسیونیسم جنبشی نوآورانه و هنری انقلابی است. برخلاف سنت چندصدسالۀ نقاشان مشهور و گمنام، نقاشان امپرسیونیست ترجیح میدادند در فضای باز نقاشی کنند و احساسات و نورها را روی بوم آورند. کتاب پیشِ رو شرح دورههایی از زندگی و کارها و مشکلات و حرمانهای نقاشان امپرسیونیست مانند مانه، دگا، مونه، رنوار، سزان، گوگن و ونگوگ در مسیر بدیعی است که برگزیده بودند.