در باب تسلی خاطر

این کتاب مجموعه ای است از تعدادی چهره نگاره، به ترتیب وقایع تاریخی، از اشخاصی که در مصیبت و بلا زیسته‌اند و با توسل به سنت هایی که به ارث برده‌اند به دنبال تسلی بوده اند؛ گرچه... همیشه هم موفق نشده اند. با این حال می‌شود از کشمکش و تقلایشان یاد گرفت و در آثار احوالشان امید جست. با کتاب ایوب می‌آغازیم و با آنا آخماتووا، پریمو لوی، آلبر کامو، واتسلاف هاول و سیسلی ساندرز جمع بندی میکنیم. سؤال این است: در این عصر ظلمت چه می‌شود از آنان یاد گرفت و به کار بست؟ جواب آسان است: ما تنها نیستیم، هیچ وقت نبوده ایم... این آموزه ها نیستند که ما را تسلی می بخشند، انسان‌ها هستند: تجربیاتشان، یکتایی‌شان، شجاعت و استواریشان و بودنشان با ما زمانی که بیشترین نیاز را به حضورشان داریم در اعصار ظلمت، هیچ کدام از انتزاعیاتی مانند ایمان به تاریخ، پیشرفت،رستگاری، یا انقلاب کمک چندانی به ما نمی‌کنند. آنها آموزه‌اند. چیزی که ما به آن احتیاج داریم انسان ها هستند، انسان هایی که همچون نمونه نشانمان می‌دهند پیش رفتن، ادامه دادن به رغم همه‌ی اتفاقات چه معنایی دارد.